هر لحظه ،هرروز ،هرسال قرنهاست انسان منتظر بر درگاه ظهور ،طللوع خورشید ابدی را به دل امید میدهد.روزی تو خواهی امد.روزی که عاشقانه این روزگار منتظر از عطر حضورت لبریز شود. روزی که دستانم را بگیری ودر ابی ترین لحظه های ارامش،عدالت،وشادی رهایم کنی.از میانه کدامین ادینه دست مرا خواهی گرفت.ای حجت حق نجات بخش بشریت یا صاحب الزمان دل هامان از گرفتااری های پی در پی وبزرگ گرفته است وزمین با همه وسعت،تنگ شده است.سرنوشت غم انگیزی است اگر در روزگار ما نباشی.